• A
  • A
08.10.2009
Duygu

Amerika'da Bayram Sabahı

Bugün bayram, uyandım...
Ailemden ve ülkemden çok uzaklarada bayramı anlamak istiyorum. Bu bayram cok şanslıyım. Çünkü bayram hafta sonuna denk geldi. Yoksa bayram sabahını okulun soğuk koridorlarında da hissetmeye çalışabilirdim.


Camdan dışarıyı izliyorum. Belki birileri bayram namazından dönüyordur. Kim bilir;
belki küçük bir çocuk görürüm.

Hayaller kuruyorum. Bayram sabahı hayalleri... Bayram şekeri kadar tatlı hayaller... Dünden hazırladığım bayram şekeri sepetim geliyor aklıma. Acaba küçük bir cocuk bulabilir miyim? Ya ellerini öpmek için şirin bir teyze? Dur bakalım Senem... Vakit daha erken! Elbet birilerini buluruz.


Türkiyemi arıyorum. Ailemle bayramlaşıyorum, herkes toplanmış. Tanıdık sesler geliyor telefonun diğer ucundan ve sesi buruk anneciğimin sesi geliyor: "Kızım..."

Bunlar kısa süreli hüzünler, ayrılıklar diyorum. Teselli ediyorum kendimi. Allah ebedi ayrılıklar vermesin.

Kardeşim: "Abla, buradaki bayramlar da eskisi gibi değil. Herkes bayramı tatil olarak kullanıyor." diyor. İşte bunu duymak istemiyorum. Öyle değil; en güzel bayram sabahı, vatanında uyanmaktır. Anneni babanı görmek, ellerini öpebilmek...

Belki de çok uzaklarda olmak bazı şeyleri daha da derinleştiriyor, bilmiyorum...


İlk olarak ev arkadaşımın bayramını kutluyorum tabi ki. Sonra aklıma komşumuz geliyor. Dinimiz bir değil ama eminim ki ‘bir' olan bir şeyler vardır. Hem belki bugün selam vermekten öte muhabbet de edebiliriz...

Türkiye`de bayram sabahı... Tabi bunu düşünerek biraz ağlamaklı oluyorum. Sonra kendime bayram şekeri sepetimden bir çukalata uzatıyorum... Ağlamamı biraz olsun kesiyor gibi.


Birinin zile basmasını bekliyorum. Şeker sepetimle bekliyoruz. Aradan zaman geçiyor...
Evet! zil çaldı! Çok heyecanlıyım! Adeta koşuyorum kapıya doğru. Kapıdaki çok yakın bir arkadaşım.
İyi ki gelmiş. Bayramı bizimle geçirmek istemiş. İşte bayram şekeri sepetim buna çok seviniyor. Tabi ki ben de... Beraber kahvaltı yapıyoruz. Ve çıkıyoruz kimsenin olmadığı sokaklara! Çocuk görmek zor bir durum ama bazen "bu insanlar nerede?" diye düşünüyorum...


Tanıdığımız bir kaç Türk aile var, onları ziyaret ediyoruz. Tabi ki şeker sepetini de unutmuyorum. Her an için karşıma çukulata rengindeki arkadaşlarım çıkabilir.

Bazı Türk ailelerin vesile olduğu bayram programı hazırlanıyor. Akşam oradayız. Dışardan bakınca düğün salonu havasında olan program ilerledikçe güzelleşiyor.

Çocuklar koşuşturuyor. Türk yemekleri hazırlanmış. Ayakta muhabbet edenler, sarılanlar, masa başında sohbet edenler, balonlarlar, süsler...


Burada en önemli vazifelerimizden biri ise çocuklara önemli günlerin anlamını ve önemini bir nevi hissettirebilmek. Konuşmalar yapılıyor. Çocuklara bayram hediyeleri veriliyor. Bazıları beğendiği için çok mutlu, bazıları ise hediyesinden çok memnun gözükmüyor açıkçası. Ama ailelerin gözlerindeki mutluluk her şeye bedel... Birkaç saat bile olsa çocuklarının bayramı yaşamaları onlar için çok önemli.
Allah bu günü küçücük yüreklerinde güzel bir anı olarak kılsın.


Bütün çocuklara sarılmak istiyorum, ancak yakalamakta cok zorluk çekiyorum. Akşam oluyor. Bayramın ilk günü sona eriyor yavaşça. Allahım, bizi bu diyarlarda yalınız bırakmadığın için sana sonsuz şükürler olsun!

Ve defterimi kapatıyorum...

 

 

 

 

Yorum yazabilirsiniz.

Yorumlarınız onaydan sonra yayınlanacak olup eposta adresiniz sitede görünmeyecektir. Lütfen hakaret içeren sözler yazmayınız.
symnr 29.10.2009 01:27:17 civarında dedi ki:
Çoğu zaman ülkemize özlem duyduğumuz Amerika'da, bayram sabahını, yaşadıklarımızı ne güzel anlatmışsın... Boston'da geçirdiğim ilk bayramdı Ramazan bayramı, belki de daha birçok bayram burada olucam, olucaz... Şükür ki burda ki bayramlar vatanımızda yaşadığımız bayramın kıymetini bilmemizi sağlıyor. Bu güzel satırları yazdıran o güzel yüreğin hiç susmasın...
Okuyucu 10.10.2009 04:20:47 civarında dedi ki:
İnce ruhlu arkadaşım, Sanki nadide sözleriniz hepimizin gönlünden geçen hislere tercüman olmuş. Hakikaten Amerika'da yaşadıgımız gurbet bayramları ne kadar da bizlerdeki çocukluğumuzdaki bayramlara olan hasretimizi artırsa da, aynı hissiyatta olan dostlarımızla bu bayramları paylaşmak ayrı bir tazelik katıyor bayramlarımıza. Anınızı okurken hem çocukluğuma döndüm hem de gurbet bayramlarımızı bayram eden dostlarımızdan ötürü şükre boğuldum. Yazılarınızın devamını merakla bekliyorum :)
0.009 sn.