Ben ki,
bu sulanmaz bahçede,
ümitlerimle solmuşum bir bir.
Sonsuzluğa yeni adım atmışken,
daha kavrayamadan ne olduğunu,
varlığımda yok olmuşum.
Ayaklarım,
apansız zorlarken ilerleyişimi,
baş aşağı durmuşum
isyanın eşiğinde.
İşte,
bu ıssız terkedilmiş köşede,
buruk şarabımla beraberim şimdi.
Ümitlerimi dem yapmışım,
özlemlerimi içiyorum
kadeh, kadeh...
Sessiz sedasız kapamışım gözlerimi..
Karanlık bir mazide,
benliğimi arıyorum...
15-18 Mayıs 1987,
Saklı Şiirler, İstanbul