• A
  • A
02.12.2009
Yaşarken

Bir panik atak hastasının kaleminden ‘PANİK ATAK’

Panik atak nedir? Bu sorunun cevabına birçok kaynaktan ve aşağı yukarı benzer cevaplar alabilmek mümkün. Ancak panik atağı en iyi, panik atağı yaşayan kişi tarif edebilir diye düşünüyorum.

 

30 lu yaşlarımın başında olan ve uzun zamandır, daha doğrusu çocukluğumdan beri 'panik atak' hastası olan ben size panik atağı anlatmaya çalışayım...

 

Öncelikle 'panik atak' yaşayan kişi için 'panik atak' diye bir olgu yoktur, çünkü yaşanılanların tamamı gerçektir! Net, acı, sıkıcı bir gerçek!

 

Panik atağın oluşma ve çıkış sebebi ile ilgili genel bir kanım olmasa da benim dünyamda ortaya çıkışı ile ilgili sanırım bir fikrim var. Benim rahatsızlığımın başlamasında henüz küçücük bir çocukken ebeveynlerimden birinin sağlığımla ilgili bir konuda, vücudumda oluşan bir durumu yanlış algılayıp, korkup, ciddi panik yapması ve bu paniği bana direk olarak yansıtması yer almaktadır. İlkokul çağındaki bir çocuğun "Sana birşeyler mi oluyor?" denilerek korkutulmasını, 'bir şey' olmak demenin ne olduğunu algılayamamasını, ama 'iyi bir şey' olmadığını bilmesini, dahası 'çok kötü bir şey' olacağını düşünerek korkudan ne yapması gerekeceğini bilememesini tasavvur edebiliyor musunuz? En kötüsü çocukken bildiğiniz tek koruyucunuz olan, en ufak sıkıntınızda, rahatsızlığınızda, kaygınızda size kol kanat geren ve telkinleri sayesinde kendinizi güvende hissettiğiniz annenizin korkup panik yaptığını görmektir. Çünkü sizi koruyacak olan korkuyorsa artık kendinizi güvende hissetmenin imkanı yoktur.

 

Ben bu travmatik tecrübeyi yaşadığımda, bu derin ve belirsiz korkuyu ilk hissettiğimde korkudan ve şaşkınlıktan kaskatı kesilmiştim. O an saniyeler içinde kafanızdan yüzlerce düşünce geçiriyorsunuz, durumu yorumlamaya çalışıyorsunuz.

"Bu ne demek?"

"Annem neden bu kadar korktu?"

"Eğer o korktuysa kötü bir şey var demektir! Peki bu ne demek? Bana ne olacak!"

 

Sorular, kaygılar, belirsizlikler ve cevap yok! Ne yapacaksınız, ne yapabilirsiniz? Hiçbir şey... Ben etrafımın bulandığını, kafamdaki kaygılar içerisinde kaybolduğumu ve ilk iş olarak kusmaya başladığımı hatırlıyorum. O an bilmiyordum ama vücudumun savunma mekanizmasının verdiği bu otomatik tepki daha sonra yıllarca peşimi bırakmayacaktı. Çünkü geçirdiğim travma sonucu verdiğim bu tepkiyi bilinçaltım öğrenmişti ve üniversite yıllarına kadar her türlü kaygı, stres, korku anında bu kusma mekanizmasını çalıştırmaya baslamıştı. Bu çok üzücü, zor ve yıpratıcı bir durumdu, sebebini bildiğim halde midemin alt üst olmasına engel olamıyordum. Çünkü alt beynim ve vücudum bu tepkiyi benim kontrolüm dışımda uyguluyordu.  Neticede aldığım psikolojik destek ve bazı ilaç tedavileri ile üniversite yıllarımda, çok şükür, bu illetten kurtuldum. Geriye ise tüm gençlik yıllarımı bu rahatsızlıkla geçirmenin acı hatıraları ve yaşadığım bu travma yüzünden yine bir savunma mekanizması işletilmesi sebebiyle çocukluk yıllarımdan hiçbir şey hatırlayamama gibi iki derin iz...

Ve bir de o en kötü rahatsızlık kaldı, 'panik atak'...

 

Evet, panik atak bu travmanın sonrasında ve ilerleyen yıllarda daha da bilinçlenmem ile birlikte doğdu ve gelişti. Çocukken yaşadığım  ve beynimin ve vücudumun öğrenip otomatik olarak uyguladığı mekanizma şu şekilde işliyordu:

 

Çarpıntı, göğüs ağrısı, baş dönmesi, nefes darlığı, tansiyon oynaması, bir kitle hissedilmesi gibi vücudunuzda en ufak sıra dışı  bir işaret aldığınızda endişelenirsiniz, korku ve panik duygusu sizi sarmaya başlar. 'Başınıza kötü bir şey gelecek' hissi yoğun olarak duyumsanır. Artık çocuk olmadığınız ve bazı şeyleri düşünüp yorumlayabildiğiniz için o en kötü şeyin bir adı vardır artık:

 

'Ölüm!'

 

Siz öleceğinizi düşündükçe daha da paniklersiniz, panikledikçe çarpıntınız artar, göğsünüz daha da sıkışır, elleriniz uyuşmaya başlar, evet evet kesin birşeyler oluyordur, ellerdeki uyuşma vücudunuza yayılır, yüzünüze, ağzınıza ve şimdi diliniz bile uyuşmaya başlamıştır. Etraftaki herşey bulanıktır, konuşulanları anlamazsınız, çünkü size kötü birşeyler olmaktadır, muhtemelen bu kesilmeyen çarpıntı ve uyuşma size kalp krizi geçirtecektir, ya da beyin kanaması filan... Ne olduğunu bilmiyorsunuzdur, yalnız ve yardımsızsınızdır, size ulaşabilecek kimse yoktur, o an her türlü düşünceyi ışık hızında geçirirsiniz kafanızdan: "Ama ben inançlı biriyim, öleceğim zaman öleceğim, biliyorum ki onu öne almam veya ertelemem mümkün değildir." "Ama ya o belirlenen ölüm vakti şimdiyse?"

 

Önemli olan ölmek değildir, zaten öleceğinizi bilerek yaşıyorsunuzdur. Ama problem onun şu an oluyor olmasıdır, sizin hazırlıksız olmanızdır, annenizi, babanızı, çocuklarınızı, sevdiklerinizi şu an terkediyor olmanızdır, ahirete, ölüme hazırlıksız olmanızdır. Panikledikçe belirtilerin şiddeti artar, belirtilerin şiddeti arttıkça daha da paniklersiniz ve bu kısır döngü artarak sürüp gider, ta ki sizi öldürene kadar, hatta belki bu kısır döngü yüzünden kendi ölümünüze sebep olacaksınızdır. Allah istemedikçe kimse ölmez, ama ya Allah sizin ölümünüzü böyle yazmışsa? Ama daha yaşınız çok genç bu yaşta kalp krizi olmanız düşük bir ihtimaldir...

"Ama bir dakika, arkadaşımın yanında çalışan 29  yaşındaki çocuk kalp krizi geçirip vefat etmemiş miydi? Ya bizim ofiste çalışan muhasebeci ağabey, 38 yaşında kalp krizi geçirerek vefat etti, off off, demek ki bu işin yaşla alakası yok! Pekala genç kişiler de kalp krizi geçirebilir, o halde ben de kalp krizi geçirebilirim..."

Tüm belirtiler ve sıkıntılar doruğa ulaştığında ve yapacak hiçbir şey kalmadığında, çaresizlik içinde kelime-i şahadet getirirsiniz ve her an olabilecek o en kötü sonu beklemeye başlarsınız.

 

Bu arada, eğer gidebilirseniz bir acil serviste, ya da evinizde bir yakınınız size bir şey olmadığını, sakinleşmeniz gerektiğini söyler. Ya da hastanede bir diazem verip sizi rahatlatırlar ve bir atak böylece atlatılmıştır. Ertesi günlerde yeni bir atak ne zaman gelir, acaba bu defa beni öldürür mü korkusuyla hayatınıza devam edersiniz...

 

İşte panik atak böyle bir şeydir ve en kötüsü yaşananların her zerresi gerçektir. Panik atak geçiren kişinin gerçekten kalp ritmi bozulabilir, çok ciddi çarpıntısı olabilir, tansiyonu çıkabilir, nefes alamayabilir ve vücudunda uyuşmalar olabilir. Hasta bunları hiçbir zaman uydurmuyor, aksine en son şiddetiyle yaşıyordur ve bunu gerçekte bir kalp krizi, beyin kanaması geçirmediği halde gerçekten geçiriyormuş gibi yaşamaktadır.  İşin en traji-komik yönü de işte budur.

 

Ölüm hissini bir ömür boyu, bazen bir haftada birkaç defa yaşamak... Bu rahatsızlık üzerine yazılmış bir kitapta, panik atağın dünyada insanın başına gelebilecek rahatsızlıkların en kötülerinden biri olduğunu okumuştum.

 

Gerçi, panik atak hastaları ve 'ölüm' çok sık karşılaşan, birbirine çok aşina olan iki arkadaştırlar. Çünkü panik atak hastaları yukarıda belirttiğim mekanizmanın her çalışmasında 'ölüm'le yüz yüze gelirler. Panik atak o en büyük korkunun gerçekleşmesi senaryosudur. Siz korktukça o size daha da yakınlaşır, kaçtıkça üstünüze gelir. Nasıl ki karanlıkta sarkan bir ipi, yılan fobisi olan kişi yılan zannederek sanki yılan varmışcasına deli gibi korkuyorsa, panik atak hastası da yaşamadığı ölüm anını sanki o an oluyormuş gibi tüm gerçekliğiyle hisseder.

 

İnsanın sağlıkla ilgili başına gelebilecek en kötü senaryo ölüm olduğu için, panik atak sırasında panik atak hastasının bilinçaltı 'anında öldürebilecek' hastalıkların belirtilerini taklit eder ki bu hastalıklar da hepimizin bildiği üzere 'kalp krizi' ya da 'beyin kanaması' dır.

 

Sonuç olarak panik atak çok ağır ve zor bir hastalıktır. Bana sorarsanız panik atağın inançlı ya da inançsız, imanlı - imansız olmakla da pek ilgisi yoktur. Panik atak pekala inanan birinin de başına gelebilir. Çünkü panik atak sırasında hastanın doğru, mantıklı ve sağlıklı düşünme ve yorumlama mekanizması, yaşanmış bir travma ya da başka bir öğrenilmiş sebepten dolayı, bilinçaltı tarafından manipüle edilmektedir. Panik atak sırasında hastanın duyduğu korku, 'ölümün o an yaşanmakta olduğunun' zannedilmesinden gelen korkudur. 17 Ağustos Marmara depremi sırasında kaç kişi korkmamıştır? Peki insanlar imanları yeterli olmadığı için mi korkmuşlardır? Hayır! O anki afetin şiddetinden, çöküntü altında kalmaktan, ölebilme ihtimalinden korkmuşlardır. Eminim ki bu korku yüzünden, birçok insan depremden sonra aylarca eve girememiştir. İşte panik atak hastası insan da bir deprem esnasında yaşanan korkunun daha fazlasını daha sık ve şiddetli olarak hissetmektedir. O yüzden hastanın yaşadığı bu korku hor görülüp hafife alınmamalıdır.

 

Panik atakla ilgili olumlu ve olumsuz birkaç notu da ileterek konuyu toparlamak istiyorum.

 

Panik atak hastası olmanın birkaç da olumlu yanı vardır. Panik atak hastası kişi ölümle çok sıkı fıkı olduğu için ölümü kolay kolay unutmaz. İnsanın en büyük problemlerinden birisi dünya hayatını fani bilmemek ve dünya hayatına dalıp gitmektir. Dinimiz de bize ahireti unutmamamız ve dünyada azgınlık etmememiz için sık sık "Lezzetleri acılaştıran ölümü çokça hatırlayınız!" diye nasihat eder. Bu yüzdendir ki panik atak hastalarının ekseriyeti, ölümü ve sonrasını çok sık hatırladıkları, hatta yaşadıkları için ahirete önem verirler ve kolay kolay fazla azgınlık ve taşkınlık yapamazlar. Yanlışa düşseler bile kısa sürede geri dönerler.¹

 

Bir de ölümle bu kadar yakınlaşmış ve defalarca yüz yüze gelmiş biri, diğer insanlara nazarla depremdi, kaza korkusuydu, tehdit edilmeydi takmaz,  bu gibi şeylerden daha az korkarlar. Ölüm korkusunu zaten sürekli yaşayan birini, daha fazla neyle, nasıl korkutabilirsiniz ki?

 

Ve son olarak, bir panik atak hastasını bir rahatsızlığı olmadığına asla tamamen ikna edemezsiniz. Panik atak hastalığı bilinç altına yerleşik olduğu için kor bir kömür ateşi gibi içeride öylece durur. Üstünü örtersiniz, soğutursunuz, azaltırsınız ama her an tekrar parlama ihtimali vardır ve tamamıyla söndürülmesi çok güçtür.

 

"Göğsünüz ağrıyorsa mantıklı bir sebebi olmalıdır. Çünkü bunu siz uydurmuyorsunuzdur, o sızlama oradadır ve rahatsızlık veriyordur. Hem neden etrafınızdaki insanların göğsünde sızı yoktur da sizinkinde vardır? Gittiğiniz doktor size "Yaşınız genç, bu yaşta kalp hastalığından şüphelenmeyiz!" demiştir. Ama nereden biliyordur, açıp bakmış mıdır? Ya genç yaşta kalp krizi geçirenlere ne diyecektir? Ne de olsa can onun canı değildir. Ağrı varsa sebebi de olmalıdır! Çünkü önemli ve bilinen bir prensip vardır: "Ateş olmayan yerden duman çıkmaz!.."

 

Mesela işte ben!.. Bu kadar açık seçik bu konuları yazdığım, zamanında bu rahatsızlığımla ilgili psikolojik destek aldığım halde, eğer ki vücudumda bir rahatsızlık duyarsam büyük olasılıkla bunun panik atak yüzünden değil başka bir rahatsızlıktan kaynaklandığını düşünürüm. Çünkü başta da söylediğim gibi panik atak hastaları gerçekten bir hastalıkları olduğu için bunları yaşadığına inanırlar ve hissedilen rahatsızlıkların gerçek mi yoksa panik atak yüzünden mi olduğunu ayırmak hastanın kendisi için asla mümkün değildir...

 

www.akuterapist.com


¹ Yazarken gülümsediğimi not düşmek istedim.

 

Yorum yazabilirsiniz.

Yorumlarınız onaydan sonra yayınlanacak olup eposta adresiniz sitede görünmeyecektir. Lütfen hakaret içeren sözler yazmayınız.
Izzetkarabulut 02.12.2018 00:00:00 civarında dedi ki:
Çok teşekkürler bizdeki eksiklikleri çok güzel tespit etmişsiniz bende panik hastasıyım hiç böyle düşünmemiştim tespitler çok doğru ve yerinde
Berrin uçar 06.07.2017 00:00:00 civarında dedi ki:
Her cümlesinde kendimi bulduğum yazı. Ama çok yoruldum durup durup hortlamasından . Geçmeyecek biliyorum. Ama onunla da yaşamaya alışmak istemiyorum..
NESLİHAN YAVUZ 04.01.2017 00:00:00 civarında dedi ki:
Sanki beni anlatmışsınız hayatımdan yalnızca benim hayatımdan değil kızımın ve eşimin hatta doğuramadığım çocuğumun hayatını çalan hastalık ARTIK SENDEN KORKMIYCAM
emir 28.01.2016 00:00:00 civarında dedi ki:
Seda hanım sizin belirtiniz benimkisinin aynısı, beynimin içindeki sesler beni çıldırtıyor. Günlerce yatamıyorum, gözlerimi kapattığımda sanki beyin kanaması geçiriyorum, şırıltı sesleri, odanın etrafımda dönmesi, korkudan yatamıyorum. Çınlama sesi hiç kesilmiyor, uyumakta çok zorlanıyorum, çok çaresizim, elimden bir şey gelmiyor, doktorlar bile çare bulamıyorlar. Allah yardımcımız olsun.
huseyin dincer 23.01.2016 17:27:37 civarında dedi ki:
Cok guzel, ayni ben!
HASAN KILINÇ 06.10.2015 14:21:29 civarında dedi ki:
Sevgili Kardeşim Öncelikle Ağzına Yüreiğine Vede Vücuduna Sıhhatler dilerim. Rabbim Seni ve bizleri Bu dertlerinden halâs eylesin. Rabbim selamet versin. Diyeeğim şuki tam beni anlattın yüreğine sağlık aynı dertleri yazıyoruz
Seda Celik 29.09.2015 20:45:45 civarında dedi ki:
Ben 6 7 aydir cekiyorum ... Her halime sukrettim. Ilk iki ay bana cehennem gibiydi ilac alsamda her gece acilde diyazem yedim eve geldim... benim akilli doktorum daha uzun zaman tedavi gorecegimi soylemedi ve ben ankaraya geldim ilaclarim bitti 1 hafta sonra yine basladi ben her gece ataklarla kafa yedim cildrmistim ve snra diger doktorum xanax verdi bunu bir ay gunde iki yarim seklinde aldm onu kestikten sonra sadece iki kere atak gecirir gbi oldm ama hemen atlattim. 3 aydr atak disinda vucumda bin farkli olay oluyo. 2 ay boyunca kalbim her attiginda sanki gogsumden bogazimdan ckacak gbi hissediyodum uyuyamiyodum surekli kendimi dnliyorum tansiyon nabiz normal ama o kalbim her attiginda vucudum zangir zangir titriyodu benim yanimda oturanlarda sallaniyo kalbimin atisindan zannederdim. 1 aydir arada oluyo xanaxi bi daha yazdi doktor bu defa cok zorda kalirsam yarim tane yada atak gecirirsem bi tane atacam. 1 haftadrda kafam beynim uyusuyo sanki kafamin ici kasiniyo ellerimi beynimin icine koyup kasimak istiyorum oyle rahatsiz edici bisey yasiyorum. Aylar sonra ilk defa 5 dk once atak gecirmeye baslamistm ki ayaga frladim \" hayr yaaa nolur hayr yaww dedim ve bi anda carpinti basladi odum koptu braz dolandm sonra xanax attim. Ozellikle uykusuzsam cok fazla etkiliyo beni. Ben 3 gun uyumadigimi blirdim .. smdi bi iki saat gecikse uykum beynim gidiyo basim donuyo elim ayagim bosaliyo vucudum resmen bana uyu diye yalwariyo, suan bile... ha bide 1 aydir basim donuyo ve kulaklarm kesintisiz cinliyo bazen uyumakta zorlaniyorum beynimin icinde cizirtili bi televizyon var gibi. Butuk tetkitler yapildi rontgen ulturason MR Rabbime binlerce sukur bisey ckmadi. Ama en kotusude 24 saat senaryo kuruyorum 3 4 ay once norolojiye gttim bsey ckmadi, belki smdi bisey vardir beynimde diyorum... hala oyle diyorum. Beynimim icinde uyusmalar kulagimda cinlamalar beni cldirtiyo artk... hala ustesinden nasl gelecegimi blmiyorum. Eger bana yakin seyler yasayanvarsa...
konul 16.04.2015 19:47:09 civarında dedi ki:
Ben de panik atak hastasıyım. Hatta bir kaç dakika önce oldu.Yazıyı okuduğumda rahatladım. Yalnız değilmişim demekki. Çok acı çektim, hep de cekiyorum. Yoruldum, bittim. Her an olecekmisim hissini yaşamak çok fena bir duygu. Sürekli kendimi hasta gibi hissediyorum. Kalp krizi geçirecek gibi...
aziz 12.04.2015 16:47:48 civarında dedi ki:
... O ne pis anlardı ya! Elinden gelen bişeyin olmaması, atağın o kötü çukuruna çekmesi gibi çok kötü bir duygu yoktur. En kötü yanı ise atak geldiğinde derhal kendimi dışarı fırlatmam, vucudumun korkutan titiremesi, bir anda kalp krizi geçirdiğimi zannetmem.. vs. geçti sonra. Haberlerde ebola diyordu, dedim belirtileri nedir? Baktım mide bulantısı, bir anda midem bulandı.. aahaaa dedim kesin gidiyorum! Meyerse boş vesveden başka hiç bişey değil arkadaşlar :)
gulsum 01.06.2014 08:57:33 civarında dedi ki:
Ben korkuyorum, çok etkileniyorum ölecek gibi oluyorum; bayılacak gibi.. ama ilaç kullandım, şimdi biraz daha rahatım.
guluzzz 28.01.2014 23:07:10 civarında dedi ki:
Slm bende yillardir panik atak hastasiyim rabbim hepimize sifa versin.
ismail 19.09.2013 06:44:07 civarında dedi ki:
Herkese merhaba. İnanirmisiniz dun aksam soylediginiz atagi yasadim ve su anda butun ailem kalp krizi gecrdi diye ziyarete geldi ve ev tiklim tiklim gece saat 2 de migde bulantisiyla uyandim ve bundan 1 ay once cok yakin bir arkadasm 28 yasinda kalp krizi gecirdi tam kusarken bir anda galiba bende oyle oldum hissine kapanip balkona kostum ve carpntiya dayanamayip kendmi ailemn odasina attim ben oluyorun hastaneye goturun dedim hastaneye giderken her an olum melegi gelicek gibi kelimeyi saadet getirip anne bana hakkinizi helal edin buraya kadarmis ben galiba oluyorum dedim ama kal carpntm 157 yi vurmus hastaneye vardgimizda srekli bagiriyor olemem simdi degil beyin kanamasi geciriyorum yardim edin diye bagrdim. kalp ekg normal tansyon normal seker normal beyin normal ve o ideal son DIYAZEM ve kus gibiyim ve kriz beyin kanamasi olum hepsi gecti gtti hayat aninda normale dondu artik, careszilkiten gercekten pskolojm bozldu. cünkü ben bu hastalkla bas edemyorm. Bu hastalgin en ileri kotu drecesindeyim doktora da gittm, ilaclar cok agir geldi. Psikyatrist -pskolog, omrum böyle sosyal hayatım bterek gecicek sanırım...
Guray 24.08.2013 23:56:01 civarında dedi ki:
Okurken oldukca gulumsedim aslinda olmadik yerlerde tavan yapmasi cok sikici. İnsan kendinde surekli birsey ariyo aslinda en cok korkutan bence cildirma veya sizofren olma korkusudur :-) gerisi cok da onemli degildir bence ise yaramamaktan korkar insan aslinda...
Mehmet Fırat 06.01.2010 14:54:26 civarında dedi ki:
Tebrik ederim. Oldukça başarılı bir makale. Benim de panik atağım artık bana bişeyler yazma ihtiyacı duydurabilecek kadar hayatıma müdahil.. Panik ataklı geçirdiğim zaman çerçevesi içinde bugün ilk defa uçağa binicem. İstanbul - Antalya... Umarım korktuğum başıma gelmez... Ne diyeyim, yaşayan bilir. ALLAH(C.C) yardımcımız olsun..!
0.007 sn.